bulutlar

elinizden kaçırdıklarınıza üzülmeyin

Adamın biri bir gün tuzak kurarak küçük bir kuş yakalamış. Adam tam kuşu kesip yemek üzere iken kuş konuşmaya başlamış:"Bu kadar zamandır pek çok koyun, inek yedin doymadın. Şimdi 50 gramlık bir kuşu yiyip de doyacak mısın sanki? Beni bırakırsan sana üç nasihatte bulunurum, her zaman işine yarar. Birincisini elinde iken söylerim, beğenirsen bırakırsın. İkincisini şu damın üzerinde ve üçüncüsünü de şu ağacın tepesindeyken söylerim, ne dersin?"

Adam, kuşun teklifini kabul etmiş ve birincisini söylemesini istemiş.Kuş:" Sana her söylenene inanma!" demiş. Adam bu nasihati beğenmiş ve kuşu bırakmış. Kuş, damın üzerine çıkınca adam "ikincisini söyle bakalım!"demiş.

Kuş:" Elinden kaçıp giden ve kaybettiğin şeylerin arkasından boş yere sızlanıp şikâyet etme!" demiş. Adam bu nasihati de beğenmiş ve bu sırada kuş ağacın tepesine konup: "hey adam, benim karnımda tam 300 gr ağırlığın da bir elmas vardı, onu kaçırdın!" deyince adam kendini yerden yere atıp kaçırdığı fırsat için

dövünmeye başlamış.

Kuş:" Sana her söylenene inanma demiştim, ama bu nasihatimi tutmadın. Ben 50 gramlık kuş iken karnımda nasıl 300 gramlık elmas taşıyabilirim? Ayrıca elinden kaçan fırsatların arkasından

boş yere dövünme dememiş

miydim?"der.Bunun üzerine adam "hadi, üçüncüsünü söyle" deyince kuş: "sanki ilk iki öğüdü tutmuş gibi üçüncüsünü istiyorsun. Çorak toprağa atılan tohum yeşeririmi? Cehalet ve ahmaklık yırtığını hiçbir yama kapatmaz!" diye cevap verir ve uçup gider

BİR BEN VARIM

Dağlar yeşermişti yüreğimde bir zamanlar
Hayalini kurduğum güzel düşler vardı gözlerimde
Lakin Ogün de bu gün de hep umutsuzluğa boğuldular
Çok eskiden çocuk yüreğimde ışık vardı yine de

Yalnızlığın en koyu karanlıklında kayboldular
Ben öldüm keder yaşam tutundu yaratanına
Küçük bir ışık vardı çocuk yüreğimde bir zamanlar
Sanki her şey eskidi yoruldu titrek ellerim de

O zamanlarda inanırdım biraz da olsa insanlara
Şimdi söyleyin güven sevgi kayboldu nerde
Masal mıydı bütün anlatılanlar aklım yetmiyor anlamaya
Neden bu kadar yalnız neden zavallı inananlar

Bir ben varım şimdi ruhumun derinliklerinde
Acılar var zamanın elerinde gözeler ağladılar
Ağladılar ki atsınlar içimdeki zahiri boşa aktılar
Çocukluğum bile demiyorum bebekliğim nerede?

Anladım ki yalnızca bebekler saf bir o var elde
Hiçbir şey hatırlandığım zamanım bir tek bebekliğimde
Geçmişten istediğim bir tek şey o var
Yetmiyor artık yorgun ruhuma ufak umutlar